Każdy kto tam był, doskonale zdaje sobie sprawę, że nie jest i nie będzie w stanie przelać tych wszystkich emocji, podziękowań, zabawnych sytuacji, które się wydarzyły na przełomie ostatnich 4 dni i 3 nocy. Było po prostu pizdato (zajebiście), pogoda tym razem dopisała mimo czwartkowych lekkich pomrukiwań burzy
Fantastycznie było Was ponownie zobaczyć tym razem u mnie na wschodzie w tak dużym gronie, szybko się z Wami pożegnałem, ze względu czysto zawodowych (
) i muszę się przyznać, że po raz pierwszy od ok kwietnia 2008 (!) zapłakałem. Pożegnanie z Bizzym, Olafem i Ewcią ukuło w me serce i starałem się trzymać jak najmocniej by nikt nie zobaczył mojej słabości. Bez kitu. Kiedy przyszło mi samemu przebiec się po ośrodku i strzelić niedźwiedzia z każdym na pożegnanie starałem się mówić jak najmniej nie dlatego, że mnie gardło bolało tylko trzęsłem się bo wiedziałem, że to koniec. Kiedy opuściłem "Partnera" i wsiadłem do autobusu prowadzącego mnie do Siedlec już nie powstrzymywałem łez. Czułem się jak bym jechał na pogrzeb. Dziękuję Wam wszystkim. Dłuższa z pewnością relacja z tego święta Czerwonego znajdzie się za kilka godz. albo jutro.
Ps. coś czuję, że będzie sporo pisania i czytania
Napiszę DUUUUŻOOOOO więcej jutro pod wieczór, jutro do pracy ;/ i szara rzeczywistość powraca.....muszę iść spać.....
. 
Na razie króko i na temat. Wróciłam cała i zdrowa. Pomijam trudny podróży i miejscówkę w TLK, którą było przejście między dwoma wagonami i kiblem. Troszke ponarzekaliśmy i nie zdążyłam się obejrzec a już jestem w domu. Mam nadzieję, że reszta moich towarzyszy podróży też juz dojechała. 
Myślę, że równie genialny, co ten Kasi. 
